۴۸ Comments

1. 

   مجتبی on بهمن ۲۰, ۱۳۹۸ at ۹:۵۷ قبل از ظهر

   با سلام.
   سپاسگزار میشم اگر مطلبی درباره ی رویکرد استاد نسبت به مسجد جمکران و دعای عهد به خاطر دارید، بفرمایید.

   Reply
   • 

     محمدرضا بهبودی on بهمن ۲۰, ۱۳۹۸ at ۴:۰۴ بعد از ظهر

     حتماً در جلسات با اساتید نزدیک به ایشان طرح می شود تا اگر مطلبی باشد تقدیم گردد. اما اجمالاً استاد بهبودی نیز مانند اغلب اندیشمندان شیعه، معتقد بودند ادراکات یقینی و قطعی عقل، در حوزه نقد و فهم متون دینی و استنباط احکام شرعی حجت است و ادراکات غیر یقینی در استنباط احکام، قابل اعتماد نیست. همین طور ادراکات شهودی، مانند دیدن خواب و تعبیر آن برای غیر معصوم، فقط می تواند برای همان شخص حجت باشد.

     Reply
2. 

   مجتبی on اسفند ۱۳, ۱۳۹۸ at ۱:۴۵ بعد از ظهر

   با سلام.

   در زیر نوبس ۶ نوشته شده:
   ذوطُوی نزدیک مدینه است و رضوی نزدیک مدینه

   آیا یکی از مدینه ها نباید مکه باشه؟

   Reply
   • 

     محمدرضا بهبودی on اسفند ۱۳, ۱۳۹۸ at ۸:۱۹ بعد از ظهر

     با سلام، ذوطوی در نزدیکی مکه است و حال حاضر در محدوده حرم قرار دارد.
     با سپاس از تذکر برای اصلاح اشتباه تایپی.

     Reply
3. 

   امیرحسین on فروردین ۲, ۱۳۹۹ at ۸:۴۴ قبل از ظهر

   سلام بر شما. مرحوم بهبودی در مقاله رجعت در صفحه ۲۸۷ کتاب معارف قرآنی می نویسند: شخصیت افراد بشر، در همان نطفه‌های بشری خلاصه می‌شود که مانند تخم نباتات، هرگاه کشت شوند لباس حیات بر تن می‌کنند و از تابش روح القدس بهره‌مند می‌شوند. باتوجه به تصویری که ایشان از معاد جسمانی و کشت نطفه‌ها ارائه میدهند، برزخ و عذاب آل فرعون و روزی داده شدن مقتولین فی سبیل الله قبل از قیامت چطور معنا می‌شود؟

   Reply
   • 

     مجتبی on فروردین ۱۹, ۱۳۹۹ at ۱۰:۵۵ بعد از ظهر

     با سلام.
     تا جایی که بنده از کتب استاد برداشت کرده ام، ایشان معتقد بودند که خود نطفه های انسانی هم دارای آگاهی مخصوص به خود هستند که شبیه آگاهی ملائکه است.

     ایشان معتقد بودند که پس از مرگ اگر پرونده ی شخصی تکمیل و بسته شده باشد در قبصه ی فرشتگان مرگ قرار گرفته، متوقف شده و وارد برزخ می شود. این توقف تا روز رستاخیز ادامه دارد. نفوس آل فرعون هم که الآن در زمین هستند و در قبضه ی ملائکه ی مرگ، هر صبحگاه و شامگاه بر کره ی جهنم (سیاره زهره) عرضه می شوند، چرا که این کره از روی زمین فقط کمی قبل طلوع (غدوا)، و کمی بعد از غروب (عشیا) دیده می شود. در روز رستاخیز هم وارد این کره (البته با تغییراتی که در این کره بعد از بازسازی منظومه شمسی رخ خواهد داد) می شوند. در آیاتی هم که فرشتگان به کفار و یا مسلمانان عادی می گویند، وارد جهنم و یا بهشت شوید، این سخن فرشتگان نوعی ابلاغ تکوینی است. یعنی فرشتگان بدیشان ابلاغ می کنند که وارد جهنم یا بهشت شوند و سرنوشت آن ها در روز رستاخیز با این ابلاغ تکوینی مشخص می شود و نهایتا با ورود به جهنم یا بهشت، این ابلاغ تکوینی به سرانجام می رسد.

     شهدا هم بر خلاف دو دسته ی قبل، هنگام ورود به برزخ در قبضه ی ملائکه قرار نمی گیرند، و عند ربهم اند. یعنی با فیض روح القدس، همچون فرشتگان آزادانه به هر جا می روند و حتی می توانند به زنده ها الهامات کنند و … . ایشان زنده بودن و روزی داده شدن شهدا در نزد رب را این گونه تعریف می کنند و معتقدند که کره ی بهشت به آن ها نشان داده می شود. ایشان اهل بیت را هم چنین می دانستند.

     افرادی هم که هنوز پرونده شان تکمیل و بسته نشده است، بعد از مرگ وارد برزخ نمی شوند، یعنی در قبضه ی ملائکه متوقف نمی شوند و یا با روح قدسی آزادانه پرواز نمی کنند؛ بلکه رها می شوند تا دوباره رجعت کنند و نهایتا پرونده شان بسته شود.

     Reply
     • 

       امیرحسین on فروردین ۲۶, ۱۳۹۹ at ۰:۴۵ قبل از ظهر

       خیلی ممنون از پاسخ شما و مسئله برایم روشن شد. فقط میخواستم بدونم در این قضیه که شهداء با این دنیا می‌توانند مرتبط شوند و یا به قول شما به زنده‌ها الهام کنند مستند آقای بهبودی چیست؟ چون بطور مثال طبق آیه ۱۱۷ مائده حتی عیسی نبی هم با اهل دنیا بعد از وفاتش ارتباطی ندارد. ممنون

       Reply
       • 

         مجتبی on فروردین ۲۹, ۱۳۹۹ at ۱۰:۰۷ قبل از ظهر

         خواهش می کنم.
         نوع حیات شهدا اقتضای چنین قابلیتی رو براشون داره. همان طور که فرشتگان می توانند به انسان الهام کنند (مراجعه شود به گزیده ی کافی، باب ان للقلب اذنین ینفث فیهما الملک والشیطان)، شهدا هم همان گونه می توانند این کار رو انجام بدن، چرا که حیات آن ها همچون حیات ملائک است.

         حضرت عیسی علی نبینا وآله وعلیه السلام هم طبق نظر استاد زنده است، البته زنده بودن از نوع حیات بشری، نه ملکی. البته باز حیات بشری هم مانع آگاهی از غیب به تمامه نیست؛ چرا که در قرآن علم به نهان به عیسی نسبت داده شده است و البته این ویژگی مختص همه ی پیامبران و اوصیاست (برای مثالی قرآنی، رجوع شود به سوره ی تحریم؛ برای مثال روایی رجوع شود به آخرین حدیث جلد ششم گزیده ی کافی (حدیث ۵۶۵ روضه ی کافی) و یا کتاب الحجه گزیده ی کافی، باب نادر فیه ذکر الغیب، حدیث اول).

       • 

         امیرحسین on فروردین ۳۰, ۱۳۹۹ at ۲:۵۰ بعد از ظهر

         هیچ آیه و روایتی بنده ندیدم که حیات شهدا را به حیات فرشتگان تشبیه کند. این تشبیه نیازمند مستند شرعی است. در مورد حضرت عیسی هم آیه قرآن مذکور صریح است که بعد از توفی خبری از امت خود ندارد. بازهم طبق صریح قرآن حضرت عیسی مرده است (رک. کتاب پژوهشهای قرآنی صالحی نجف آبادی). آیه ۳۱ مریم را بنگرید. الان کجا زندگی می‌کند و به چه کسی زکات می‌دهد؟

4. 

   مجتبی on فروردین ۳۱, ۱۳۹۹ at ۱:۲۷ بعد از ظهر

   پاسختون رو جدا میفرستم تا حالت تو در تو که زیاد ظاهر خوبی نداره بیش تر از این نشه.

   دوست گرامی، این که شهدا زنده هستند و نه مرده، خود دلیلیست که نشان می دهد شهدا می توانند به زندگان عالم بشری به تعبیر استاد پیام بدهند. حیات از نظر استاد بهبودی با توجه به لغت عرب، به معنای جنبش است و موت هم به معنای سکون، و هر دو، دو واقعیت وجودی هستند؛ این گونه نیست که حیات واقعیتی وجودیست و موت واقیعتی عدمی (خلق الموت والحیاه لیبلوکم‌ …). با این توضیح، این که شهدا حی و زنده هستند یعنی این که بر خلاف نفوس مردگان عادی که در قبضه ی ملائکه ی مرگ در حالت سکون می باشند، دارای جنبش و آزادی بوده و می توانند همچون فرشتگان آزادانه بروند، بیایند، پیام بدهند و …، که البته این حیات از فیض روح القدس برایشان حاصل می شود، همان طور که در حیات بشری هم همین نفخه و فیض روح القدس است که عامل حیات موجودات زنده در این عالم می باشد. سعود و نزول دهنده ی فرشتگان هم همین روح القدس است (ینزل الملائکه بالروح من امره …).
   در واقع، پیام دادن شهدا یکی از مصادیق زنده بودنشان است. شخص زنده چرا نتواند پیام بدهد؟ درواقع شما باید در رد این قضیه دلیل بیاورید، نه ما برای اثبات آن؛ چرا که زنده در اصل و قاعدتا می تواند پیام دهد و در نتیجه خلاف این موضوع نیاز به اثبات است. اگر باز راضی نشدید، مثلا در نهج البلاغه امام علی از قول پیامبر می فرمایند که إنه یموت من مات منا ولیس بمیت (استاد بهبودی این بخش رو در کتاب اصول دین در پرتو نهج البلاغه، بخش امامت نقل کرده اند). یعنی پیامبر و اهل بیت بعد از مرگ و از دست دادن حیات بشری، نفوسشان از حیات عالم برزخ که همان فیض روح القدس است محروم نیستند و زنده اند. حال بنگرید به دو حدیث در قرب الاسناد که در آن ها امام می فرمایند که پدر و همچنین جدشان پیامبر به ایشان پیام می دهند (قرب الاسناد، ص۳۴۸).

   Reply
   • 

     امیرحسین on فروردین ۳۱, ۱۳۹۹ at ۷:۳۵ بعد از ظهر

     این استدلال شما مغالطه ای بیش نیست! الآن بنده حیات دارم و شما هم حیات دارید اما آیا شما از وضعیت الآن بنده با خبرید؟ می‌دانید چه لباسی پوشیده ام؟ فرض کنید یک موجود زنده‌ای در یک کهکشان دیگری وجود داشته باشد. هم او حیات دارد و هم ما اما آیا ما از همدیگر لزوماً با خبریم؟ بله حیات دارند و جنبش هم دارند اما این چه ربطی به ارتباط با انسانهای روی کره زمین دارد؟
     ضمناً مراد شما دقیقا از «نفوس مردگان» چیست؟ با توجه به رویکرد مادی‌گرایانه مرحوم بهبودی در این مسائل و رد تصور عرفی و رایج نسبت به دوگانه جسم/روح، وقتی کسی شهید می‌شود دقیقا چه چیزی از اوست که باقی می‌ماند و به قول شما به فیض روح القدس حیات دارد؟ مراد از این «نفس» در قبضه ملائکه دقیقا چیست؟ و اینکه مگر‌ جبرئیل را نوعی نیروی مغناطیسی استاد نمی‌دانند؟ ملائکه دیگر که تحت فرمان او هستند ماهیتشان چیست؟ آیا آنها هم چنانکه بعضی گفته اند چیزی شبیه به نیروهای عالم هستند؟ امیدوارم ماهیت ملائکه و ماهیت نفوس روشن شود تا این تشبیه نفوس شهدا به ملائکه (که هنوز مستند شرعی مؤید آن ارائه نشده) روشن تر و واضح تر شود.
     باتشکر از پاسخ شما.

     Reply
     • 

       مجتبی on اردیبهشت ۱, ۱۳۹۹ at ۵:۵۶ بعد از ظهر

       ۱. در این جا درباره ی امکان پیام دادن شهدا به زندگان عالم بشری صحبت می کنیم. شما بحث شهدا رو با بحث حضرت عیسی خلط کرده اید. موضوع، پیام دادن شهدا (زندگان عالم برزخ) به زندگان بشریست و مطالبی که برای رد مثلا مغالطه ی بنده عرض کرده اید، هیچ ربطی به موضوع ندارند و اصولا خود مغلطه است!
       ۲. منطقی است که شخص زنده می تواند پیام بدهد، چه حیات این شخص از نوع برزخی باشد، چه از نوع بشری. پیام دادن یکی از مصادیق ویژگی های زندگان است. برای مثال پیام زندگان عالم برزخ به زندگان عالم بشری، همان سه حدیث نهج البلاغه و قرب الاسناد کافیست. به نظرم موضوع اثبات شده است و از ابهام خالی. الآن خود شما دارید به بنده پیام میدهید و بنده به شما و هر دو از زندگان عالم بشری هستیم. ما به هم پیام می دهیم گرچه بعد مسافت بین ما حائل است و این کار ما به مدد اسبابی از اسباب طبیعت است. حیال این عالم و عالم برزخ هم مانع پیام دادن زندگان عالم برزخ به زندگان عالم بشری نیست؛ پیام دادن پیامبر و پدر امام رضا (زندگان عالم برزخ) به ایشان خود گواه چنین موضوع است.
       ۴. بقیه ی مباحث مطرحه هم خارج از حوصله ی بحث و اینجاست.

       Reply
       • 

         امیرحسین on اردیبهشت ۲, ۱۳۹۹ at ۲:۱۵ قبل از ظهر

         بنده با ذکر مثال نشان دادم که صرف واجد حیات بودن حتی حیات بشری دلیلی بر امکان ارتباط نیست چه رسد به حیات برزخی. همانطور که جنابعالی بیان فرمودید این ارتباط نیازمند اسباب است. باید وجود این اسباب روشن شود وگرنه بحث منتفی است و هنوز بنده منتظر ارائه مستند شرعی حداقلی برای تشبیه شهداء به فرشتگان هستم. همچنین تبیین ماهیت ملائکه و نفوس شهداء فهم این ارتباط را روشن می‌کند. من که جایی ندیدم به طور مثال پیامبر بفرمایند که ابراهیم به من فلان چیز را الهام کرد! یا موسی دیشب این نکته را به من الهام کرد! خلاصه این که تعبیر، تعبیر شاذی است و نیاز به ادله قوی دارد.

5. 

   مجتبی on فروردین ۳۱, ۱۳۹۹ at ۱:۲۸ بعد از ظهر

   در مورد حضرت عیسی، آیه هیچ صراحتی در نفی آگاهی او بعد از توفی (به هر معنا که باشد) ندارد. آیه می گوید که عیسی بعد از توفیش، «رقیب» امت خود نبوده؛ یعنی «مراقب و نگهبان» آن امت نبوده تا از جاده ی توحید خارج نشوند. در واقع حضرت عیسی با این سخن از خود رفع مسئولیت می کند، نه نفی آگاهی. یعنی وقتی که از زمین به آسمان برده شد، حضور در بین امت و مراقبت از ایشان که قبل از صعود وجود داشته و از این حالت به شهید بودن تعبیر شده (وکنت علیهم شهیدا ما دمت فیهم)، منتفی شده و در نتیجه مسئولیت از دوش عیسی برداشته می شود. شهید در این جا به معنای حاضر و مراقب است، دقت کنید.

   شما هم برای این که نظر استاد بهبودی درباره ی زنده بودن بشری عیسی را بدانید، به کتاب تدبری در قرآن و تفسیر ذیل آیات مربوطه مراجعه کنید تا اطاله ی کلام رخ نده. به نظر ما از نظر قرآن عیسی دارای حیات بشریست.

   Reply
   • 

     ناشناس on فروردین ۳۱, ۱۳۹۹ at ۱۰:۲۷ بعد از ظهر

     دقت کنید که در آیه مورد بحث «شهید» در مقابل «رقیب» قرار داده شده. ترجمه «رقیب» به «مراقب» با توجه به معنای فعلی مراقب در زبان فارسی به هیچ عنوان ترجمه دقیقی نیست. حال برای روشن تر شدن معنای آیه سخن مرحوم قرشی در مورد این واژه را از کتاب شریف قاموس قرآن نقل میکنم:
     از اسمائ حسناى خداوندى است و به معنى حافظ اعمال است طبرسى گوید: حافظى که هیچ چیز از او پوشیده نیست صدوق در توحید خود گفته: رقیب یعنى حافظ و فعیل به معنى فاعل است. ناگفته نماند: رقیب در قرآن فقط در سه محل درباره خداوند سبحان به کار رفته که نقل مى‏شود: [نساء:۱]. [احزاب:۵۲]. [مائده:۱۱۷]. دقّت در هر سه آیه روشن میکند که رقیب به معنى حافظ و عالم به اعمال است نه مطلق حافظ در مجمع از این زید نقا شده که رقیب به معنى عالم است و گفته حافظ با عالم متقارب‏ اند. در دعاى ۴۷ صحیفه آمده «لا یَعْزُبُ عَنْهُ عِلْمُ شَیى‏ءٍ وَ هُوَ بِکُلِّ شَیْى‏ءٍ مُحیطٌ وَ هُوَ عَلى کُلِّ شَیْى‏ءٍ رَقیْبٌ» این کلام نیز مؤید مطلب فوق است. پس خداوند رقیب است یعنى حافظ تمام اعمال است و چیزى از او پوشیده نیست. چنان که در آیه [ق:۱۸]. مراد از رقیب حافظ و ضابط اعمال و کلمات است.
     در سایت الکتاب دسترسی اینترنتی به کتاب قاموس قرآن قرار داده شده است.

     روشن شد که مراد از رقیب با توجه به آیات قرآن ذکر شده و همچنین دعای ۴۷ صحیفه امام سجاد، دقیقا ناظر به آگاهی و علم به اعمال است. دقیقا ناظر به پوشیده نبودن اعمال است و ربطی به مسئولیت و … ندارد.

     همچنین متشکرم از مدیریت محترم سایت که نظرات را با امانت کامل منتشر میکنند.

     Reply
     • 

       مجتبی on اردیبهشت ۱, ۱۳۹۹ at ۷:۱۵ بعد از ظهر

       جناب، اگر دقت کرده بودید، بنده رقیب رو این گونه توضیح دادم (بنده ترجمه تحت اللفظی نکردم) که به معنای مراقب و نگهبان (حافظ) است که در کنار شهید که به معنای حضور در بین امت و اشراف بر آن هاست استفاده شده است. اگر به آیه ی قبل آیه ی مورد بحث دقت کنید، خداوند از عیسی نمیپرسد که تو میدانستی یا نه تا بگوییم عیسی با پاسخ خود آگاهیش را نفی کرده است؛ بله خداوند به عیسی می گوید که تو گفتی به امت خود که من و مادرم را اله بگیرید؟ عیسی هم برای رفع مسئولیت خود در قبال خراب کاری معرفتی امتش پاسخ می دهد که من چنین چیزی به امتم نگفتم که اگر چنین کرده بودم، تو خود میدانستی. به آن ها گفتم الله را بپرستید و تا در بین آن ها بودم بر آن ها اشراف داشتم و ناظر آن ها بودم. اما وقتی که تو مرا از بین آن ها بردی، تو خود بر آن ها نگهبان بوده ای و خراب کاری آن ها را ناظر و تو بر هر چیزی گواه و ناظری.
       عیسی قصد ندارد که بگوید من خبر ندارم که چه کردند، بلکه برای رفع مسئولیت خود می گوید که تا بودم بر آن ها اشراف داشتم و مراقبت می کردم و جز پرستش تو را به آن ها نگفتم. این موارد در صدد نفی علم عیسی نیست، در صدد نفی اشراف داشتن عیسی بر امتش بعد از صعود او به آسمان و رفع مسئولیت از او است و در مقابل انداختن بار مسئولیت بر دوش امت عیسی است.

       Reply
       • 

         امیرحسین on اردیبهشت ۲, ۱۳۹۹ at ۲:۱۰ قبل از ظهر

         تمام این تفسیری که بر آیه تحمیل کردید ناشی از پیش‌فرضهای شما است. بنظرم بحث تمام است و معنای دقیق لغوی «رقیب» آورده شد که به معنی کسی که اعمال از او پوشیده نیست می باشد. شاهد هم روشن است و معانی دلخواه خود را نباید بر الفاظ حمل کرد. شاهد به معنای گواه است و شاهد بر امت یعنی کسی که بر اعمال امت خود گواه است. چنانکه عده ای از شیعیان امامان را شاهد بر اعمال خود می‌دانند و این به روشنی ربطی به نگهبان و مراقب بودن و میان مردم بود ندارد. از طرفی این آیه و آیه ۱۵ سوره مریم به روشنی به سه مقطع ولادت، مرگ(توفی) و برانگیختگی در روز قیامت حضرت عیسی اشاره دارند و سخنی از بازگشت دوباره میان مردم نیست وگرنه عیسی باید از این مقطع دوم شاهد بودن هم نام می‌برد. این هم دلیلی در کنار دلایل محکم یادشده در نظرات قبلی!

       • 

         امیر on اردیبهشت ۲۲, ۱۴۰۱ at ۱۲:۵۹ بعد از ظهر

         درود.میتوان گفت این آیه حتی در صدد بیان نفی علم غیب عیسی است؛ چرا که درست است که در مورد نفی مسئولیت خود سخن میگوید اما اشاره ای به این میکند که دیگر من خبر از آینده این قوم ندارم؛ چرا که مادامی که بینشان بودم خبردار بودم الان شما-ی خداوند باخبر هستید و من نمیدانم.به عبارت دیگر عدم خبر دار بودن از قوم را مقید به “مادمت فیهم” میکند.جهت تقریب به ذهن مثالی میزنم: فرض بفرمایید شخصی به بنده بگوید: تو از این بچه ها خواستی درس نخوانند و من در پاسخ بگویم تا وقتی با آن ها بودن این سخن را نگفتم،حال بعد از من چه شده خودت میدانی(که درس میخوانند یا نه)ممکن است گفته شود اثبات دانستن خداوند نفی ندانستن عیسی را نمیکند؛ اما ظاهرا سیاق و بافت آیه نفی دانستن عیسی را دارد! عیسی نمیدانم چون دیگر مسئولیتی ندارد.قبلا میدانست چون مسئولیت داشت.الله اعلم!

6. 

   مجتبی on فروردین ۳۱, ۱۳۹۹ at ۱:۲۸ بعد از ظهر

   تعبیر آیه ی ۳۱ سوره ی مریم هم به نظر بنده هیچ چیزی را اثبات نمی کند. چرا که می گوید خدا به حضرت عیسی تا وقتی که زنده است توصیه به نماز و زکات کرده است. الآن ما شهری ها که زنده ایم و شرایط زکات بر ما صادق نیست، مرده ایم؟! حضرت عیسی هم همین طور؛ زنده است‌، اما شرایط زکات بر او صادق نیست تا به این توصیه ی الهی عمل کند. ان شاء الله بعد از وقتی که به زمین نزول کردند تا ماموریت خود را که قتل مسیح دجال (مسیح دروغین) است را انجام دهند، اگر باز شرایط زکات بر ایشان صادق آمد این توصیه ی الهی را ادا خواهند کرد (صحیح التهذیب: عَنْ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: سَأَلَهُ رَجُلٌ فَقَالَ جُعِلْتُ فِدَاکَ أَسْمَعُ قَوْماً یَقُولُونَ إِنَّ اَلزِّرَاعَهَ مَکْرُوهَهٌ فَقَالَ «اِزْرَعُوا وَ اِغْرِسُوا فَلاَ وَ اَللَّهِ مَا عَمِلَ اَلنَّاسُ عَمَلاً أَحَلَّ وَ لاَ أَطْیَبَ مِنْهُ وَ اَللَّهِ لَنَزْرَعَنَّ اَلزَّرْعَ وَ لَنَغْرِسَنَّ اَلنَّخْلَ بَعْدَ خُرُوجِ اَلدَّجَّالِ »).

   والسلام.

   Reply
   • 

     امیرحسین on فروردین ۳۱, ۱۳۹۹ at ۷:۲۷ بعد از ظهر

     اولاً مشکل شما این است که با تفکر قدیمی و حدیثی گمان کردید که زکات محدود در همان چیزهایی است که عموم فقها گفته اند! اگر پیامبر در مناطق سردسیری که شتر در آنها نیست مبعوث می‌شد باز هم زکات شتر معین می‌کرد؟ مرحوم محمدجواد غروی طبق آیه قرآن زکات را منحصر در نه چیز مشهور نمی‌دانستند. ثانیا منطقی است که کسی که شرایط زکات را ندارد خداوند او را سفارش به زکات دادن بکند؟ طبق آیه مذکور تا زمانی که عیسی زنده است (که از نظر شما الآن هم چنین است!) خداوند عیسی را سفارش به زکات کرده است. یعنی سفارش خداوند الان هم طبق نظر شما جاری است!! آیا خداوند نمی‌داند که عیسی نمی‌تواند زکات بدهد؟ خواهشمندم حتماً به کتاب پژوهشهای قرآنی صالحی نجف آبادی رجوع کرده و مطلب مورد اشاره را مطالعه بفرمایید تا بیش از این دچار تناقض در کلام نشوید. باتشکر

     Reply
     • 

       امیرحسین on فروردین ۳۱, ۱۳۹۹ at ۱۰:۳۶ بعد از ظهر

       باتوجه به اینکه آپلود صفحات کتاب مقدور نیست این متن را از وبلاگ استاد کوشا یافتم که تا حدودی مسئله را روشن می‌کند و اگر باز هم ابهامی بود در خدمتم.
       همچنین این فایل دانلود مجلد سوم کتاب آدم از نظر قرآن مرحوم محمدجواد غروی است. ایشان هم در این کتاب (صفحه ۵۸۸ به بعد) از نگاه دیگری به این مسئله پرداخته‌اند که خواندن آن خالی از لطف نیست.

       Reply
       • 

         مجتبی on اردیبهشت ۱, ۱۳۹۹ at ۸:۰۶ بعد از ظهر

         مطالعه کردم مواردی رو که فرستادید. ممنون که فرستادید. اما در این منابع این آیات مغفول واقع شده است.

         عیسی روح الله الآن در آن جاییست که از آن آسمان با دعای او، خداوند متعال مائده ای از تناولات نازل کرد (مائده ۱۱۴، قَالَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنَآ أَنْزِلْ عَلَیْنَا مَآئِدَهً مِنَ السَّمَآءِ تَکُونُ لَنَا عِیدًا لِأَوَّلِنَا وَآخِرِنَا وَآیَهً مِنْکَ ۖ وَارْزُقْنَا وَأَنْتَ خَیْرُ الرَّازِقِینَ).

         او به نزد خدا برده شد (ورافعک الی، بل رفع الله الیه)، به جایی که خدا از آن جا برای مادرش مریم رزق و خوردنی نازل می کرد (آل عمران ۳۷، کُلَّمَا دَخَلَ عَلَیْهَا زَکَرِیَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِنْدَهَا رِزْقًا ۖ قَالَ یَا مَرْیَمُ أَنَّىٰ لَکِ هَٰذَا ۖ قَالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ). خدا همه جا هست (هو معکم اینما کنتم/ وهو الذی فی السماء اله وفی الارض اله)، اما دقت به این آیات هم کنید که (من فی السماء منظور است) أَأَمِنْتُمْ مَنْ فِی السَّمَآءِ أَنْ یَخْسِفَ بِکُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِیَ تَمُورُ «» أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِی السَّمَآءِ أَنْ یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حَاصِبًا فَسَتَعْلَمُونَ کَیْفَ نَذِیرِ.
         روزی مادر عیسی من عند الله بود و من عند من فی السماء.

         عیسی روح الله زمانی که نازل شود به زمین، همه ی اهل کتاب آن زمان به وجود او و زنده ماندش در آسمانی از آسمان ها و عدم قتلش توسط یهودیان، و این که او رسول الله بوده است، نه ابن الله ایمان خواهند آورد و به دلیل حضورش در زمین، گواهی علیه اهل کتاب آن زمان خواهد بود (وان من اهل الکتاب الا لیؤمنن به قبل موته ویوم القیامه یکون علیهم شهیدا).
         به نظر بنده با حرف های عارفانه و شعر، نمی توان سخن خدا را به اعوجاج کشاند.

       • 

         امیرحسین on اردیبهشت ۲, ۱۳۹۹ at ۱:۵۹ قبل از ظهر

         دقت کنید که اهل کتاب در آیه «و ان من اهل الکتاب…» به صورت مقید نیامده بلکه مطلق است فلذا تفسیر شما از آیه کاملا غلط است(همه ی اهل کتاب «آن زمان» به وجود او و زنده ماندش…) چنانکه جمعی از مفسرین به این مسئله اشاره کرده اند و آیه را مربوط به زمان مرگ اهل کتاب دانسته اند که حقایق روشن شده و پرده‌ها کنار می‌رود. آیاتی که ذکر کردید هیچ دلالت صریحی در آنها به مسئله مورد بحث وجود ندارد همچنین آیات مورد استناد در متن روشن بوده و از طرف شما هم نقد دلالی نشده است.

     • 

       مجتبی on اردیبهشت ۱, ۱۳۹۹ at ۷:۵۳ بعد از ظهر

       دوست عزیز، این که مرحوم غروی یا غیر او چه گفتند که دلیل نیست. او یک عالم در بین تمامی عالمان دیگر است. او که حجت الهی نیست که دلیل باشد. لطفا انگ به طرف مقابلتان نزنید.

       در زمان ائمه ی اطهار دایره ی حکومت اسلامی آنقدر گسترده شده بود که اگر زکات بر چیز دیگری تعلق می گرفت، ایشان پیروانشان را از مسئله آگاه می کردند. همچنین، در مناطق دیگر شتر نیست، گاو و گوسفند که هست!
       طبق قرآن مسئولیت تدوین احکام قرآن بر عهده ی پیامبر گذاشته شده بود (لتبین للناس …). پیامبر هم آن موارد را مورد زکات اعلام کردند و به تعبیر احادیث صحیح شیعه از امامان، ما بقی موارد را جزء زکات وارد نکردند. دلیلی نمی بینیم علما که به تعبیر پیامبر امناء رسل هستند، یعنی امین دستورات فریضه و سنن آموخته از ایشان می باشند، نه طرح ریزی در کنار آن ها، اجازه ی تغییر متعلقات زکات را داشته باشند و بی دلیل مال مردم را تصرف کنند.
       خداوند متعال همه ی بندگان مومن را سفارش به زکات کرده است، اما این سفارش زمانی صدق می کند که شرایط این سفارش هم محقق باشد، شرایطی که باز خود او معین کرده است. عیسا هم تا وقتی که بر روی زمین بود و همچنین در صورت داشتن شرایط آن به این توصیه ی الهی عمل کرد، اما بعد از صعودش به آسمان به دلیل عدم صدق شرایط زکات، این توصیه ی الهی بر او ملزوم نمیشود تا وقتی که دوباره به زمین نزول کند.
       برای مثال فرض کنید زکات بر شخصی دارا واجب می شود، اما او بعد از سال ها فقیر می شود و این فرض و توصیه ی الهی از او موقتا تا زمانی دارایی دوباره اش ساقط می شود. مثل عیسی هم چنین است. فعلا شرایط عمل به این فرض برایش ممکن نیست و در نتیجه فعلا از او ساقط است تا دوباره به زمین برگردد.

       Reply
       • 

         امیرحسین on اردیبهشت ۲, ۱۳۹۹ at ۱:۵۳ قبل از ظهر

         شما فرمودید: « الآن ما شهری ها که زنده ایم و شرایط زکات بر ما صادق نیست، مرده ایم؟!» و من گفتم که زکات را منحصر در آنچه مشهور است نمیدانم و بنابراین فرضتان را باطل کردم و در نتیجه آن استدلالتان را. این مسئله که چرا حکم زکات چنین است نیاز به بیان روش استنباط احکام دارد که از حوصله بحث خارج است. بنده فقط خواستم بگویم که اینکه میفرمایید زکات فلان است پس… فرض اولتان برای بنده پذیرفته نیست فلذا استدلال از اعتبار ساقط است. این دفعه هم که باز مثالی دیگر زدید لازم به ذکر است که باز هم لزوما زکات منحصر در شخص دارا نیست و نظر حقیر مخالف آن است مانند حکم مذکور پیشین. بازهم متذکر میشوم که سفارش از سوی خداوند حکیم به امری که عدم توانایی انجام آن روشن است امری است قبیح و دور از حکمت او.

7. 

   مجتبی on اردیبهشت ۳, ۱۳۹۹ at ۸:۳۰ بعد از ظهر

   ۱. درباره ی مثال ارتباط داشتن و پیام دادن زندگان عالم برزخ به زندگان عالم دنیا به طور واضح مثال آوردم. ولی انگار شما نمی خواهید دقت کنید. گفتم که امام علی از پیامبر نقل کرده اند که آن دسته از اهل بیت که حیات بشری را از دست داده و می میرند، در واقع نمرده اند و در عالم برزخ زنده اند (انه یموت من مات منا ولیس بمیت). ثانیا دو حدیث از قرب الاستاد گفتم که در آن امام رضا می گوید که پدر مرحوم و جدشان پیامبر را دیدند که به آن ها پیام و دستور داده اند. نمیدانم چرا دقت نمی کنید تا تکرار مکررات رخ ندهد. پس امکان ارتباط زندگان عالم برزخ با زندگان عالم بشریت ممکن است و در نتیجه، امکان پیام دادن شهدا که زندگان عالم برزخ اند نیز ممکن است.

   Reply
   • 

     امیرحسین on اردیبهشت ۵, ۱۳۹۹ at ۰:۱۷ قبل از ظهر

     بزرگوار منظورم صرفا نشان دادن این ارتباط آن هم با حدیث نهج البلاغه و … این‌ها نبود. تازه این احادیث هم شهدا را به فرشتگان تشبیه نکردند. فقط مدعی ارتباط هستند. اصل بحث من مستند شرعی این تشبیه نفوس برزخی شهدا به فرشتگان است که مستند شرعی ارائه نکردید. دقت کنید لطفا: مستند شرعی «تشبیه» شهدا به فرشتگان. همچنین باز این مسئله را تکرار می‌کنم و چنانکه از پیام‌ها روشن است شما از جواب دادن به آن طفره رفتید و نادیده گرفتید. این نطفه‌ای که شخصیت و هویت انسان خلاصه در آن می‌شود و همین نطفه است که در قیامت بازپروری می‌شود، چگونه قبل از بازپروری و بعد مرگ که بدن متلاشی می‌شود حیات دارد؟ آیا حیاتی همراه با آگاهی است یا صرفا حیاتی مانند گیاهان؟ این مسئله وقتی آن مقدمات گفته شد باید به درستی تبیین شود.

     Reply
     • 

       مجتبی on اردیبهشت ۵, ۱۳۹۹ at ۱:۱۹ بعد از ظهر

       با سلام.
       اصل بحث شما این بود که شما مستند استاد بهبودی درباره ی امکان پیام دادن شهدا به زندگان عالم برزخ را خواستار شدید، ما هم آن احادیث را گفتیم (متن سوال شما در دومین نظرتان: فقط میخواستم بدونم در این قضیه که شهداء با این دنیا می‌توانند مرتبط شوند و یا به قول شما به زنده‌ها الهام کنند مستند آقای بهبودی چیست؟). به نظرم جواب این سوال شما داده شده است. تشبیه حیات زندگان عالم برزخ به حیات ملائک از این باب بود که مانند آن ها می توانند به زندگان بشری پیام بدهند و همچنین چون دارای حیات، یعنی جنبش هستند و حالت ممات، یعنی سکون را ندارند مانند فرشتگان می توانند بروند و بیایند.
       بنده طفره نرفته ام و دقیقا به سوالات شما پاسخ داده ام. منتها متاسفانه دقت نمی کنید. بنده گفتم که حیات نفوس در عالم برزخ به موج روح القدس است. بر اساس قرآن، حیات به نفخ روح الهی است: حیات بشری به نفخ روح الهی است (ونفخت فیه من روحی/ والتی احصنت فرجها فنفخنا فیها من روحنا). حتی عیسی هم به مدد روح قدسی اش که ناشی از روح القدس بود حیات می بخشید. فرشتگان هم به سبب همین روح الهی است که حیات و جنبش دارند و جا به جا می شوند و به پیامران وحی می کنند (یُنَزِّلُ الْمَلَآئِکَهَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلَىٰ مَنْ یَشَآءُ مِنْ عِبَادِهِٓ أَنْ أَنْذِرُوٓا أَنَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنَا فَاتَّقُون). طبق این آیه، ملائک با روح القدس (بالروح من امره) است که جا به جا می شوند و انذار می کنند. نفوس شهدا نیز که طبق قرآن زنده اند، به همین روح القدس است که زنده هستند.
       پس حیات (=جنبش) نفوس انسان در عالم برزخ به روح القدس است و گفتم که این نفوس به خودی خود دارای آگاهی هستند. حتی مردگان عادی که از حیات روح القدس محروم هستند هم دارای آگاهی هستند، فقط بر خلاف شهدا که زنده اند، آزادانه جنبش ندارند (رجوع شود به کتاب کافی (و یا گزیده ی کافی)، کتاب الجنائز، باب ان المیت یزور اهله. این حدیث در صحیح الفقیه هم آمده است و البته شواهد دیگر).

       Reply
8. 

   مجتبی on اردیبهشت ۳, ۱۳۹۹ at ۹:۲۳ بعد از ظهر

   ۲. سخن استاد بهبودی را درباره ی شهد نقل می کنم تا معنای شهید برایتان از قرآن روشن شود: منظور از شهود (در فمن شهد منکم الشهر)، حضور با نظارت است؛ یعنی کسانی که حاضرند، و آماده اند تا برکات این ماه را دریابند. قرآن مجید در این زمینه می گوید: «ما کنت قاطعه امرا حتی تشهدون» که صریح در شهود، حضور و کنکاش است. همچنین می گوید: «لیشهدوا منافع لهم» که صریح در حضور، بهره برداری و انتفاع است. همچنین می گوید: «کتاب مرقوم یشهده المقربون» که صریح در رسیدگی، مطالعه و اشراف است (تدبری در قرآن، ج۱، ص۷۶). در نتیجه، شهید کسی است که حاضر و ناظر است و اشراف دارد.
   سخن حضرت عیسی هم که در پاسخ به خداوند می فرماید وکنت علیهم شهیدا ما دمت فیهم، دقیقا یکی از وجه های معنایی شهید را که همان حضور است (ما دمت فیهم) نشان می دهد و این سخن شما را که «شهید ربطی به حضور در میان مردم ندارد» را صریحا رد می کند (همچنین بنگرید: ام کنتم شهداء اذ حضر یعقوب الموت …/ واستشهدوا شهیدین من رجالکم). اما همان طور که گفته شد، دیگر وجه معنایی شهید، اشراف و کنکاش است. در نتیجه عیسی می گوید که من به آن ها نگفتم که مرا و مادرم را بپرستید. من فقط گفتم که الله را بپرستند، و تا زمانی که در بین آن ها بودم، بر آن ها شهید بودم، یعنی حضوری با اشراف و بررسی و کنکاش داشتم و حواسم به امت بود. اما وقتی که تو مرا بردی، تو خود بر آن ها نگهبان و ناظر بودی و خراب کاری آن ها را شاهد. تو خود بر هر پدیده ای دانایی. سیاق آیات معلوم است و معنا را روشن می کنم. سیاق رفع مسئولیت عیسی را در قبال سوال خداوند از او را اثبات می کند. دیگر عیسی در بین امتش حضور نداشت تا بر آن ها اشراف داشته و مسئولیت خرابکاری آن ها بر عهده ی عیسی هم باشد، بلکه مسئولیت گناه بر دوش امتش عیسی است که تعالیم عیسی را بعد رفتن و عدم حضورش خراب کردند.

   Reply
   • 

     امیرحسین on اردیبهشت ۵, ۱۳۹۹ at ۰:۲۸ قبل از ظهر

     شما دوباره همان حرفهای گذشته را تکرار کردید و من دیگر مانند قبل به جزئیات پاسخ نمی‌دهم تا اطاله کلام نشود و قضاوت میان سخنان چندان دشوار نیست. فقط همین را بگویم که شهادت شاهد در دادگاه یعنی چه؟ ربطی به مسئولیت و نگهبان بودن و این بافته‌های شما را دارد؟ صرف اینکه کسی ببیند دزدی‌ای رخ داده می‌شود شاهد. همین دیدن و علم پیدا کردن… تصورات آقای بهبودی در تفسیرشان چیزی را ثابت نمی‌کند و دلالتی هم به وضوح ندارند اما گویا تعصب و نگاه تقلیدی شما به ایشان راه تفکر را برای شما کمی تنگ کرده است. بافته‌های تفسیری که ذکر کردید به کنار و ارزش علمی ندارد چون بدون دلیل بوده و نگاه شخصی است. ام کنتم شهدا که ذکر کردید، ربطی به اشراف و مسئولیت و نگهبان بودن و مراقب(به معنای امروزی) بودن دارد ؟؟ صرفا می‌پرسد شما آن اتفاق را درک کردید؟ آن موقع شاهد این مسئله بودید؟ دیدید این واقعه را؟ عیسی هم همین شهادت و گواه بودن و اطلاع را پس از توفی از خود سلب می‌کند.

     Reply
     • 

       مجتبی on اردیبهشت ۵, ۱۳۹۹ at ۲:۱۷ بعد از ظهر

       دوست عزیز، هیچ بافته ای در میان نیست. شما فرمودید که شاهد بودن هیچ ربطی به در میان مردم بودن ندارد، بنده هم آیه ی مربوط به شاهد قضایی و آیه ی ام کنتم شهداء را مثال زدم تا دلیلی دیگر در کنار خود آیه باشد که شهید بودن عیسی را منوط به حضور در میان مردم کرده است (کنت علیهم شهیدا «ما دمت فیهم»). شاهد را در مسائل قضایی شاهد می نامند، زیرا ۱. در محل واقعه حضور دارد (مانند همان آیه ی که مربوط به حضور در هنگام نوشتن مسائل بیع و دین است (واستشهدوا شهیدین …)) ۲. نسبت به مسئله اشراف دارد و هنگام حضورش بر واقعه اشراف داشته و حواسش به مسائل بوده است؛ پس صرف حضور باعث شاهد بودن نیست. مثلا اگر شخصی در دادگاه شهادت دهد، ولی نسبت به مسئله ی شهادت و اتفاقی که دیده، تردیدی داشته باشد و مطمئن نباشد و در هنگام حضور حواسش درست و درمان به واقعه نبوده باشد، شهادتش منتفی است و دیگر حکم شاهد را ندارد. بنده فکر کردم که به این مسائٔل واقفید و دقت می کنید که دفعه ی پیش توضیح ندادم.
       همچنین گفتم که در آن آیه ی مربوط به حضرت عیسی، شهید بودن او در کنار رقیب بودن خداوند قرار گرفته است. رقیب هم به معنای شاهدیست که حافظ و نگهبان (مقاییس اللغات: مِنْ ذَلِکَ الرَّقِیبُ، وَهُوَ الْحَافِظُ) است. در نتیجه ی تقابل این دو با هم در سخن عیسی در آن آیه، شهید بودن عیسی به معنای مجستمه ی حاضر و ناظر نبوده است که فقط مشاهده می کرده است و بس!، بلکه به معنای رسولی بوده است که هم حضور داشت، هم ناظر بود، و هم مراقب بود و با خراب کاری ها و کجروی های کجروان مبارزه می کرد؛ همچون موسی که با سامری مبارزه کرد. اما زمانی که عیسی از میان امتش برده شد، شهید بودنش که در پی آن نگهبان بودنش هم بود، منتفی شد و خدا که هم حاضر بود و هم حافظ، رقیب و شهید امتش بود. با این توضیح، عیسی در روز قیامت مسئولیت را از دوشش بر خواهد داشت و بر دوش امتش بار خواهد کرد که بعد عروج او تعلیماتش را به کجی کشیدند.
       البته، همان طور که حضرت موسی گرچه در میان امتش نبود، اما از خراب کاری امتش توسط خداوند آگاه شد، امکان دارد که عیسی هم در زمان عدم حضورش از این طریق آگاه شده باشد. منتهی عیسی دیگر نمی تواند مانند موسی به میان قومش برگردد و وظیفه ی نگهبانی از تعلیمات الهی و مبارزه ی با خراب کاران را انجام دهد، در نتیجه حرجی بر او نیست و در هنگام دادگاه آخرت، به آن شکل پاسخ خداوند را در برابر امت کجرواش خواهد داد.

       دوست عزیز، الآن ما به شما که سخن چند عالم را نقل می کنید برای ما، تهمت زده و بگوییم شما مقلد ایشان و متعصب هستید و راه فکرتان بسته شده است!! این گونه سخن گفتن اصلا درست نیست.

       Reply
       • 

         امیرحسین on اردیبهشت ۵, ۱۳۹۹ at ۱۱:۳۲ بعد از ظهر

         شاهد کسی است که بر مسئله‌ای آگاهی دارد و گواهی می‌دهد. حضور و … اضافاتی است که شما بی دلیل قائل شدید. شهد الله انه لا اله الا هو…

       • 

         مجتبی on اردیبهشت ۶, ۱۳۹۹ at ۹:۴۰ بعد از ظهر

         ۱. دوست عزیز، لزوم حضور در خود آیه هست، آن بخش آیه را که ما اضافه نکرده ایم!
         آیه میگوید: ««تا زمانی که در میان آن ها بودم»» بر آن ها شهید بودم.
         ۲. خداوند متعال در نزد وجود خودش حضور دارد، در نتیجه شهادت به یکتایی خود می دهد. همچنین، فرشتگان در حضور خداوند هستند (ومن عنده لا یستکبرون عن عباده …)، در نتیجه می توانند به یکتایی او شهادت دهند. اولو العلم هم با علم حضوری ای که به عالم وجود دارند و درک حضور باری تعالی، شهادت به یگانگی او می دهند (رجوع شود به اعراف:۱۷۲ که طبق آن خداوند با تجلی بر نفوس، از آن ها اخذ شهادت بر ربوبیت خود می گیرد (در رابطه با تجلی خداوند در این آیه، رجوع شود به الکافی و یا صحیح الکافی، کتاب الایمان و الکفر، باب فطره الخلق علی التوحید، حدیث ۳)). در نتیجه، شهادت در این آیه هم به دلیل حضور در نزد باری تعالی است.

9. 

   مجتبی on اردیبهشت ۳, ۱۳۹۹ at ۱۰:۱۷ بعد از ظهر

   ۳. درباره ی این که منظور از «اهل کتاب در آیه ی وان من اهل الکتاب الا لیومنن به قبل موته ویوم القیامه یکون علیهم شهیدا»

   استاد بهبودی سخن خوبی در رد برگرداندن ضمیر «ه» به اهل کتاب دارند که قابل تامل است. ایشان می فرماید: «مشکل دیگر این تفسیر و توضیح آن است که ارتباط آیه را از آیات قبل و آیات بعد منقطع می کند. در آیات قبل و بعد، از شیوه ی بنی اسرائیل و برخورد آنان با رسولان خدا انتقاد می شود. در حالی که این آیه [با این تفسیر] متعرض ایمان بی ثمر آنان به هنگام مرگ است که نه موجب انتقاد است و نه موجب ستایش؛ نه می تواند حقانیت مسیح را [برای اهل کتاب زنده] اثبات کند و نه می تواند [در رد ادعای یهود] اثبات کند که مسیح به آسمان رفته است» (تدبری در قرآن، ج۱، ص۲۷۶).

   در تفسیر قمی ذیل این آیه از امام باقر نقل است که تمام اهل کتاب زمان نزول عیسی، قبل از مرگ عیسی به او ایمان خواهند آورد.
   اهل سنت هم حدیث صحیحی از پیامبر دارند که همین تفسیر را بر آیه دارد (رجوع به تفسیر طبری شود).

   Reply
   • 

     امیرحسین on اردیبهشت ۵, ۱۳۹۹ at ۰:۳۵ قبل از ظهر

     آیه اطلاق دارد و سلیقه آقای بهبودی دلیل بر این نمی‌شود که آیه را مقید کنیم. وقتی قرآن به روشنی مطلق بیان کرده دیگر احد الناسی حق مقید کردن ندارد. حال می‌خواهد روایات نامعتبر شیعی از تفسیر قمی باشد یا روایت صحیح(؟!) تفسیر طبری. خوب است بدانید که ریشه این خرافه از همان احادیث عامه شروع شد و شیعیان هم پی آن را گرفتند. باز جای شکرش باقی است که عده ای از خود اهل سنت به فساد چنین احادیثی آگاه شدند و آن را رد کردند. اینکه گفته شده روزی می‌آید که ایمان سودی ندارد به روشنی جواب قیاسهای باطل ایشان است. شما ابتدا ثابت کنید آیه در مقام انتقاد یا ستایش یا اثبات حقانیت مسیح یا … بعد این اشکال وارد است. اما مگر قصد آیات قرآن محدود به تصورات شما است؟ اگر آیه را منصرف به معنایی که ذکرش رفت بکنیم نه تنها سازگار است بلکه گرفتار تبدیل مطلق به مقید که روا نیست نیز نمی‌شویم.

     Reply
     • 

       مجتبی on اردیبهشت ۵, ۱۳۹۹ at ۴:۱۱ بعد از ظهر

       دوست گرامی، خود همان استاد کوشایی که شما به سایت ایشان ارجاع داده اید، از یک حدیثی استفاده کرده اند که تمام جوانب ضعف را دارد (حدیث تفسیر نور الثقلین).
       نزول عیسی جزء مسئله ی ثابت شده در بین هر دو گروه شیعه و سنی است. همه ی علمای اهل سنت در صحاح و سنن و مسانید و جوامع خود نقل کرده اند که حضرت عیسی نزول خواهد کرد. درباره ی مسیح دجال هم همینطور؛ شیعه و سنی در احادیث مختلف صحیح خود ظهور او را نقل کرده اند.
       همچنین، همان طور که استاد بهبودی فرموده اند، باید سیاق آیات رو در نظر داشت. آیات در مقام انتقاد یهود می فرماید: و سخن آن ها بر علیه مریم که بهتان بزرگی بود «» و همچنین سخن بنی اسرائیل که ما مسیح، عیسی پسر مریم، رسول الله را کشتیم، اما نه کشتنش، و نه به صلیب کشیدنش، بلکه بر آن ها مشتبه شد. کسانی که در آن اختلاف دارند، در شک به سر می برند و جز گمان، پیروی مستند دیگری نیستند؛ یقینا او را نکشتند «» بلکه خداوند او را به سوی خود بالا برد. خداوند عزیز و کاردان بوده است «» هیچ اهل کتابی نیست جز این که به عیسی قبل از مرگ او ایمان آورد، و او در روز قیامت علیه آن ها گواه خواهد بود «» و به دلیل ظلم جهودان، بر آن ها پاکیزه های حلال را حرام کردیم … .

       Reply
       • 

         مجتبی on اردیبهشت ۵, ۱۳۹۹ at ۵:۳۳ بعد از ظهر

         همچنین آیه در ادامه می گوید که عیسی در روز قیامت بر آن اهل کتاب گواه خواهد بود (یکون علیهم شهیدا). با توجه به این که گواه بودن بر اشخاص بدون حضور در بین آن ها منتفی است و با توجه به گفت و گوی خداوند و عیسی در روز قیامت، شاهد بودن عیسی بر امتش بعد از توفی او (به هر معنا که باشد) طبق صریح قرآن ملغی است (وکنت علیهم شهیدا «ما دمت فیهم» فلما توفیتنی کنت انت الرقیب علیهم و انت علی کل شیء شهید)، پس منظور از اهل کتاب در آن آیه، تمام اهل کتاب زمان نزول عیسی به زمین است که در میان آن ها حضور داشته و می تواند در قیامت گواه آن ها باشد.
         اما در صورت بر گرداندن ضمیر «ه» در موته به اهل کتاب، باید قبول کنیم که عیسی در روز قیامت بر تمام اهل کتاب تمام دوران بعد از خود گواه و شاهد خواهد بود. اما همان طور که گذشت، عیسی در روز قیامت گواه بودنش را بعد از توفیش رد خواهد کرد و در نتیجه نمی تواند در روز قیامت علیه آن گروه گواهی دهد و گواه بودن را به خدا برگردانده است (وانت علی کل شیء شهید).
         نتیجه این که طبق قرآن عیسی فقط در مورد دو برحه است که در روز قیامت علیه افراد آن دوره گواهی می دهد ۱. اهل کتاب زمان تولدش تا زمان توفیش به آسمان (سخن عیسی در روز قیامت: وکنت علیهم شهیدا ما دمت فیهم فلما توفیتنی کنت انت الرقیب علیهم وانت علی کل شیء شهید) ۲. اهل کتاب زمان نزول دوباره ی عیسی به زمین تا زمان موت او (وان من اهل الکتاب الا لیومنن به قبل موته ویوم القیامه یکون علیهم شهیدا).

       • 

         امیرحسین on اردیبهشت ۵, ۱۳۹۹ at ۱۰:۱۲ بعد از ظهر

         من مقلد استاد کوشا نیستم که بنده را به ایشان ارجاع میدهید. مرجع بنده قرآن است و احادیث هم باید بر قرآن عرضه شوند. برداشتن این اطلاق از آقای بهبودی آن هم با آن دقت‌های نحوی و ادبی بعید بود! شما هم که هنوز پاسخ قانع کننده‌ای ندادید. اگر مانند شما معنی نکنیم آیه و نظر بنده را انتخاب کنیم هیچ ناسازگاری رخ نمی‌دهد و خللی به سیاق وارد نمی‌شود درحالیکه مشکل مقید و مطلق همچنان برای شما باقی است.

10. 

    مجتبی on اردیبهشت ۳, ۱۳۹۹ at ۱۰:۳۰ بعد از ظهر

    ۴. این که فرمودید: « از طرفی این آیه و آیه ۱۵ سوره مریم به روشنی به سه مقطع ولادت، مرگ(توفی) و برانگیختگی در روز قیامت حضرت عیسی اشاره دارند و سخنی از بازگشت دوباره میان مردم نیست وگرنه عیسی باید از این مقطع دوم شاهد بودن هم نام می‌برد. این هم دلیلی در کنار دلایل محکم یادشده در نظرات قبلی!»
    اولا ما دلایل محکمی در این باره ندیدیم. ثانیا، این آیه هیچ چیزی را اثبات نمی کند؛ چرا که عیسی در زمان صعود به آسمان زنده بوده است و در آخر الزمان خواهد مرد و در روز قیامت برانگیخته خواهد شد. عیسی در زمان صعود به آسمان که نمی میرد تا بگوییم یک مقطع اضافی بر این سه مقطع ولادت، مرگ و برانگیختگی خواهد داشت. لابد بقیه ی دلایلتان هم به همین محکمی است.

    ۵. سخن آخر، درباره ی آیه ی واوصانی بالصلاه والزکاه ما دمت حیا فرموده اید: «بازهم متذکر میشوم که سفارش از سوی خداوند حکیم به امری که عدم توانایی انجام آن روشن است امری است قبیح و دور از حکمت او».
    اما دقت نکرده اید که حضرت عیسی زمانی می گوید: «واوصانی بالصلاه والزکاه ما دمت حیا» که در گهواره و نوزاد بوده است! لابد عیسی علیه السلام از نظر شما در همان دوران نوزادیش هم زکات خود را ادا می کرده اند تا خدایی ناکرده خداوند حکیم امری قبیح مرتکب نشده باشد!
    خیر، مسئله این نیست که شما می گویید‌؛ مسئله این است که عیسی رسول الهی بود و امضا کننده ی شریعت موسی و نبیین قبل خود. به همین دلیل این سخن را به یهودیان بهتان زننده به مادرش گفت و رسالت خود را با مدد روح القدس در نوزادی بیان کرد. این آیه به هیچ وجه نمی تواند صعود عیسی به آسمان با حیات بشری را نفی کند.
    والسلام.

    Reply
    • 

      امیرحسین on اردیبهشت ۵, ۱۳۹۹ at ۰:۴۵ قبل از ظهر

      اگر طبق آنچه که شما در ذهن دارید اولین مقطع مذکور را از ابتدای زندگی عیسی تا آخرین حضورش در زمین و کشتن دجال و … بدانیم. اینجا توفی بی معنی است. چون خداوند گفته است انی متوفیک و رافعک الی. پس عیسی توفی شده. از طرفی عیسی گفت که تا زمانی که میان آنها بودم شاهد بر آنها بودم،پس هنگامیکه مرا توفی کردی… و به روشنی پس از توفی دیگر میان آن‌ها نیست. اما شما می‌گویید بازهم زمانی می‌آید روی زمین و میان مردم خواهد بود! تناقضی از این آشکارتر؟ این مقطع جدا را چرا عیسی یاد نکرده است؟
      در ضمن پاسخ‌ برخی از استدلالات ابتدایی در این زمینه هنوز داده نشده است که اگر از اول نظرات و لینک‌ها را نگاه کنید پیدا می‌کنید. در مورد سفارش زکات هم در آیه به روشنی انتهای این سفارش روشن شده است: تا زمان زنده بودن عیسی، اما شروع آن نه. آیه قبلش آمده که آتانی الکتاب. خب آن زمان به عیسی کتاب داده شده بود؟ پیامبر ما به طور مثال در ۲۰ سالگی حافظ قرآن بود؟

      Reply
11. 

    مجتبی on اردیبهشت ۵, ۱۳۹۹ at ۵:۰۱ بعد از ظهر

    عیسی به دنیا آمد (یوم ولدت)، زندگی کرد تا به زمان عروجش رسید و متوفی شد، یعنی با جان و تن فراگرفته شد و به سوی آسمان برده شد. در آینده به زمین نزول خواهد کرد و بعد مدتی خواهد مرد (ویوم اموت)، و سپس با دیگران در روز رستاخیز دوباره زنده، مبعوث خواهد شد (ویوم ابعث حیا). در نتیجه هیچ تضادی بین آیه و زنده بودن عیسی وجود ندارد. در آن آیه که عیسی می گوید که وکنت علیهم شهیدا ما دمت فیهم، منظورش امت ابتدایی عیسی است و روی سخن با اولین امت عیساست که خراب کاری را شروع کردند، و ضمیر «هم» در علیهم و فیهم موجود در آیه ی وکنت علیهم شهیدا ما دمت فیهم، همچنین شهید بودن عیسی بر آن ها، این موضوع را اثبات می کند. عیسی بعد از توفیش به آسمان، دیگر در بین آن ها نیامد. در نتیجه، این که عیسی در آخر الزمان می آید و در بین مردم آن زمان خواهد بود، ربطی به آن آیات ندارد. البته عیسی در روز قیامت گواه اهل کتاب آخر الزمان خواهد بود (ویوم القیامه یکون علیهم شهیدا)، چرا که با بازگشتش بر روی زمین، دوباره شهید بودنش صادق خواهد شد و می تواند در قیامت علیه آن ها شهادت دهد.

    Reply
12. 

    مجتبی on اردیبهشت ۵, ۱۳۹۹ at ۵:۰۲ بعد از ظهر

    در مورد زکات هم سخن شما درست نیست. مثلا بنده الآن بگویم خداوند مرا تا زمانی که زنده ام، به زکات توصیه کرده است، با این سخنم شروع توصیه از همان زمان اثبات نمی شود؟! عجب استدلالی کرده اید!
    همچنین، منعی ندارد که بپذیریم عیسی علیه السلام از همان ابتدا در قلبش دارای معارف کتابش بود (همان طور که آیه صراحت دارد) و در بزرگسالی شروع به تبلیغ آن کرد، همان طور که میبینید او در همان نوزادی تمام معارف الهی را فشرده بیان کرد.

    موفق باشید.

    Reply
13. 

    امیرحسین on اردیبهشت ۷, ۱۳۹۹ at ۳:۰۵ بعد از ظهر

    ۱. این استدلالات شما بسیار عجیب است! لزوم حضور در خود آیه هست؟!؟! بحث ما لزوم حضور در مفهوم شهید است نه خود آیه. اگر حضور در مفهوم شهید نباشد آیه معنایش واژگون می‌شود؟؟؟ این نکات ساده گمان نمیکردم قابل توضیح باشد!
    معنای تفسیری آیه بدون درنظرگرفتن حضور: بر آنها گواه بودم تا زمانی که میان آن‌ها بودم، در اینجا ملازمت میان گواه بودن و میان آنها بودن(حضور) بیان شده اما این به این معنا نیست که به لحاظ مفهومی این دو ملازم همدیگر باشند. مثلا کسی بگوید تا وقتی در تهران بودم، دزدی می‌کردم. حال میان مفهوم دزدی و مفهوم در تهران بودن نسبتی هست؟؟
    ۲. شما میان شهید بودن بر عده‌ای در این دنیا و شهید بودن بر عده‌ای در قیامت خلط کرده اید و به بیراهه رفته‌اید. توضیح دادم که در آیه محل بحث عیسی از آن برهه دوم یاد نمی‌کند. احادیثی هست که برای مثال پیامبر وقتی می‌بینید برخی از اصحابش محروم از نعمات آخرت می‌شوند به خداوند می‌گوید که این‌ها اصحاب من بودند و خداوند می‌‌گوید که تو “نمیدانی” بعد از تو چه کردند. در قیامت پرده‌ها کنار می‌رود. رسولان هم در مواجه با وضعیت امت خود گواهی می‌دهند که آنچه که بود را ابلاغ کردند و کم نگذاشتند(همچنین نک:۳۰-فرقان پیامبر چگونه فهمید که قرآن را مهجور گذاشتند؟ منظور از قوم فقط همان افراد دوران زندگی پیامبرند؟ خیر! پرده‌ها کنار می‌رود و با اینکه تا قیامت خود رسول آگاه نبود، در مقابل امت خود گواهی می‌دهد).

    Reply
14. 

    مجتبی on اردیبهشت ۸, ۱۳۹۹ at ۱۰:۳۴ بعد از ظهر

    ۱.دوست عزیز، بر آگاهان مغالطه ی در سخن شما آشکار است. بگذریم.
    در کتب لغوی معتبر، وجود مفهوم حضور در ریشه ی شهد ذکر شده است. برای مثال، ابن فارس در مقاییس اللغات می گوید: «(شَهَِدَ) الشِّینُ وَالْهَاءُ وَالدَّالُ أَصْلٌ یَدُلُّ عَلَى «««حُضُورٍ»»» وَعِلْمٍ وَإِعْلَامٍ، لَا یَخْرُجُ شَیْءٌ مِنْ فُرُوعِهِ عَنِ الَّذِی ذَکَرْنَاهُ. مِنْ ذَلِکَ الشَّهَادَهُ، یَجْمَعُ الْأُصُولَ الَّتِی ذَکَرْنَاهَا مِنَ الْحُضُورِ، وَالْعِلْمِ، وَالْإِعْلَامِ. یُقَالُ شَهِدَ یَشْهَدُ شَهَادَهً. وَالْمَشْهَدُ: مَحْضَرُ النَّاسِ». و یا در لسان العرب آمده است: «والشهید: الْحَاضِرُ». پس کاملا واضح است که «حضور» در دل واژه ی «شهید» وجود دارد و انکار شما بی دلیل و سند است و مردود.

    ۲. کاملا ناصحیح است که پیامبر اسلام از رفتار امت خود بعد وفاتشان بی اطلاع بوده و است. بر طبق حدیث نقل شده در کتب معتبر شیعه و سنی که هر دو گروه این حدیث را صحیح می دانند (البته غیر از وهابی ها که تکلیفشان روشن است)، اعمال امت بر پیامبر عرضه می شود (کافی و یا گزیده ی کافی، کتاب روضه، حدیث ۳۶۱). همچنین، پیامبر می دانستند که بنی امیه در دین او بدعت ایجاد خواهند کرد و حتی در حدیث از پیامبر نقل است که اولین کسی که در دین من بدعت ایجاد می کند، مردی از بنی امیه است که منظور پیامبر عثمان بود. پیامبر می دانستند که حضرت زهرا اولین شخص از اهل بیتش هستند که به او ملحق می شوند. درباره ی شهید کردن امام علی می دانستند. می دانستند که امتش علی را کنار می زنند و در نتیجه به امام علی توصیه کردند که اگر یاری نیافتند، دست نگه دارند و تحمل کنند. پیامبر می دانستند که بعد او، ابوبکر و عمر به خلافت می رسند (رجوع به سوره تحریم شود). درباره ی ظلم به اهل بیتش می دانستند. درباره ی کربلا می دانستند. فتنه ی عایشه را می دانستند. به امام علی دستور جنگ با ناکثین و قاسطین و مارقین را داد. در خود همان حدیثی که نقل کردید هم پیامبر می گویند که عده ای از اصحابم را در قیامت به سمت چپ می برند. می گویم که این ها اصحاب من هستند. و به من می گویند که تو نمی دانی بعد تو چه کردند.
    با توجه به این که خود همین حدیث نشان می دهد که پیامبر قبل مرگ و قیامت ( یعنی در زمان نقل حدیث) می دانند که اصحابش بعد او کار های ناپسندی می کنند، با این حال در قیامت طرف اصحابش را می گیرد، و با توجه به اخبار فراوانی که نشان می دهند پیامبر از رفتار قومش بعد وفاتش آگاه بوده است، معلوم می شود که حدیث معنای خاصی دارد و ظاهرش حجت نیست. مانند آیاتی که طبق ظاهر آن ها خدا انسان ها را میازماید تا «بداند» کدامشان صالح و کدامشان ناصالح اند (ولنبلونکم حتی نعلم المجاهدین منکم … و آیات مشابه). منظور از «قومی» در آن آیه، قریش است که با این حال که از قوم پیامبر بودن، او را در تبلیغ و اشاعه ی رسالت قرآن یاری نکردن.

    Reply
    • 

      امیرحسین on اردیبهشت ۱۰, ۱۳۹۹ at ۸:۳۸ بعد از ظهر

      جوری این همه اطلاعات را ردیف کردید که گویا در کنار پیامبر زندگی می‌کردید و همه اینها را از ایشان شنیده اید. . . . جراحی تک تک شان از توان بنده آن هم در اینجا خارج است. بحث را تمام میکنم والسلام.

      Reply
      • 

        مجتبی on اردیبهشت ۱۱, ۱۳۹۹ at ۱۲:۲۶ بعد از ظهر

        تمام موارد ذکر شده مورد اتفاق هر دو گروه شیعه و سنی است. نیازی به جراحی شما نیست.
        به نظرم شما نیاز به مطالعه ی بیش تر کتب لغوی و حدیثی و تاریخی دارید و توصیه می کنم حتما این کار رو انجام بدین.
        موفق باشید.

        Reply
15. 

    مهدی on شهریور ۲۱, ۱۴۰۰ at ۹:۴۹ بعد از ظهر

    سلام
    نظر مرحوم استاد این است که حضرت مهدی عجل الله فرجه الشریف الان در کوه رضوی در حالت خواب( مرگ) هستند و در زمان ظهور زنده میشوند؟ این موضوع با ملاقات حضرت در غیبت کبری و دسترسی از شیعیان در تضاد است؛ لطفا توضیح دهید

    Reply
16. 

    مجتبی on مهر ۲۱, ۱۴۰۰ at ۱۱:۴۶ بعد از ظهر

    با سلام.
    استاد بهبودی که میفرمایند: «البته زمینه‌ساز این نکته، آیه‌های دیگری است که همگی می‌گویند: «هو الذی ارسل رسوله بالهدی و دین الحق لیظهره علی الدین کله» (توبه، ۲۳؛ فتح، ۲۸؛ صف، ۹) یعنی او خدایی است که رسول خود را با چراغ هدایت و قانون بر حق گسیل فرمود تا او را بر تمام جلوه‌های قانون خود چیره سازد. بنا براین، اگر در مرحله‌ی اول فرصت نکنند که همه‌ی تکالیف را به مردم برسانند، در مرحله‌ی دوم امکان آن خواهد بود که حق رسالت را تمام و کمال ادا کند؛ گرچه کافران نخواهند»، متاسفانه نمونه ای از تکالیف و قوانین ناگفته و رسانده نشده را بیان نکرده اند تا منظورشان روشن تر شود. آیا شاگردان محترم استاد در این باره اطلاعات بیش تری از ایشان دارند که آیا امکان دارد که حتی برخی احکام و قوانین مانند احکام حد، تکلیفی دگرگون پیدا کنند و به نوعی نسخ شوند؟ آیا این نظر استاد بهبودی، با نظر دیگر ایشان درباره إنساء و پاک شدن برخی آیات نازل شده قرآن از لوحه و گیرنده ی قلب ایشان ارتباطی دارد؟ به این معنا که برخی آیات فراموش شده در دوره اول، دوباره در دوره ی دوم بر لوحه قلب پیامبر (در واقع امام مهدی) حک و توسط ایشان به مردم عرضه شود (مفهوم ظاهری برخی روایات که اشاره دارند امام مهدی در هنگامه ظهور، کتاب و امر جدیدی را ارائه میدهند)؟

    خلاصه مصداق و کمی کلی تر، محدوده ی این سخن استاد بهبودی که پیامبر (ص) تکالیف و قوانینی را که در مرحله اول موفق به ابلاغ آن به مردم نشدند، در مرحله دوم و بعد از رجعت خویش به مردم عرضه میدارند مشخص نیست. ممنون میشم اگر اطلاعاتی موجود است به اشتراک گذاشته بشه تا این سخن استاد واضح تر بشه.

    Reply