توصیه به اهل ایمان و توصیه به مخالفان: سوره بقره

این نوشتار شامل ترجمه آیات ۱۵۳ تا ۱۶۲ سوره بقره از کتاب معانی القرآن است. این فصل، جمع بندی فصول قبلی و توصیه هایی به اهل ایمان در استعانت از نماز، شکیبایی و احیای شعائر دینی و توصیه هایی به مخالفان اسلام طرح شده است.

توصیه به اهل ایمان

ای اهل ایمان، شما باید در برابر مشکلات زندگی از صبر و استقامت کمک بگیرید و در برابر مشکل‌های روحی از نماز و نیایش یاری بجویید. این را بدانید که خداوند با مردمان شکیبا یار است. (۱۵۳)

کسانی را که در راه خدا کشته می‌شوند، مرده مگویید. آنان نمرده‌اند، زنده‌اند و شما احساس نمی‌کنید. (۱۵۴) ما با انواع ترس، گرسنگی، زیان مالی و جانی و آفات سردرختی و پادرختی، شما مردم را در بوته‌ آزمون می‌گذاریم، تا صبر و استقامت شما را عیار کنیم. صابران شکیبا را مژده‌بخش ظفر و سلامت باش. (۱۵۵)

همان صابرانی که چون مصیبتی بر جان و مالشان درآید، با این شعار ایمانی خود را تسلاّ می‌دهند که إنّا لِله و إنّا إلیه راجّعُون : ما همگان از آن خدا هستیم، نه از آنِ هم؛ و عزیزی را که از دست داده‌ایم، از آنِ خدا بود؛ نه از آنِ ما. او به سوی خدای خود رفت که همگان باید به آن راه برویم. (۱۵۶) اینهایند که صلوات خدا و رحمت خدا از جانب پروردگارشان بر آنان نثار می‌شود و هم آنهایند که رهیابند. (۱۵۷)

کوه صفا و کوه مروه از شعارهای خداوند است که از زمین جوشیده، مسیر حج را مشخص می‌کند. هر کس به روزهای دعوت رسمی، حج بگذارد و یا به روزهای دیگر عمره به جا آورد، مانعی ندارد که بر مدار صفا و مروه طواف کند. هر کس این طواف را به عنوان طاعت و مراسم زیارت انجام دهد، خداوند دانا سپاس‌گزار طاعت او خواهد بود. (۱۵۸)

توصیه پایانی به مخالفان اسلام

بی‌شک کسانی که شناخت خود را از شواهد رسالت و نور هدایت کتمان نمایند، آن هم بعد از آن که در کتاب تورات برای مردمان روشن کرده‌ایم، آنهایند که خداوندشان با همه فرشته‌‌ها و همه مؤمنان مسؤول، لعنت و نفرین می‌نمایند. (۱۵۹) جز آن کسانی که با ندامت راه آشتی بگیرند و خراب‌کاری‌های خود را اصلاح کنند و شهادتی را که پنهان و کتمان کرده‌اند، برای مردم بیان سازند. با این دسته از اصلاحگران است که من توبه و آشتی می‌کنم و من توبه‌پذیری مهربانم. (۱۶۰)

به یقین کسانی که کافر شده‌اند و با حال کفر و بی‌ایمانی بمیرند، لعنت خدا و فرشته‌هایش با لعنت همه مردم بر سر آنان نثار می‌شود و هر کسی را که لعنت خداوند رحمان فرا بگیرد، به دوزخ نگون‌سار می‌شود. (۱۶۱) جاودانه در دوزخ خواهد ماند، بی‌آنکه در عذاب او تخفیفی حاصل شود و یا ساعتی مهلت استراحت بیابد. (۱۶۲)